که در ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ از شبکه نتفلیکس پخش شد.سریال-بازی-مرکب در 28 روز اول انتشار توسط 111 میلیون کاربر تماشا شده است. و  در هفته اول توانست به پربیننده‌ترین سریال نتفیلیکس در ۹۰ کشور دنیا تبدیل شود و نقد‌های مثبتی از منتقدین سرتا سر جهان دریافت کند. این مجموعه نه قسمتی داستان گروهی متشکل از 456 بازیکن را روایت می‌کند که با مشکلات اقتصادی روبرو می‌شوند. و به شش بازی سنتی کودکانه دعوت می شوند. در این بازی غیرمنتظره  برنده این شانس را دارد که زندگی خود را دوباره به دست آورد زیرا جایزه  نقدی با مبلغ بسیار زیادی در انتظار اوست.

این سریال به دلیل فیلمنامه، کارگردانی، بازیگری و طراحی صحنه مورد تحسین جهانی قرار گرفته است.  طراحی صحنه در فیلم و سریال ها، حامل پیام‌های مخفی در بطن داستان است که پرداختن به آن‌ها میتواند به درک بهتر داستان کمک کند.

معماری سورئال بازی مرکب ویژگی ملموسی  است. به طوریکه لی لی یونگ جائه ، بازیگر نقش سئونگ گی هون  فضا را “تقریبا رویایی” توصیف کرده است. ، طراحی سورئال تناقضات جامعه مدرن را به نمایش می گذارد. رنگها در طراحی داخلی فضا  بیشتر اوقات در رنگ های پر جنب و جوش و شاد که یادآور دوران کودکی است به کار رفته است که بازیکنان و تماشاگران را به هر صحنه جدید از شش بازی کنجکاوانه  جذب می کند.

بازی ها در فضاهای روشنتر و  مینیمال و منحصر به فردی برگزار می شوند که تا حدودی استرس آور هستند. برای تضاد این صحنه ها، در قسمت های مختلف سریال فضاهای تاریک و غار مانند برای فعالیت هایی مانند خارج کردن اعضای بدن ایجاد شده است. در واقع دنیای بیرون تاریک و سرد به تصویر کشیده شده است. و آن را از دنیای بازی درون  با رنگ های پاستلی متمایز می کند.

کارگردان بازی مرکب، در مصاحبه‌ای در یوتیوب گفت که از نسبیت موریس اشر  MC Escher برای ساختن پله‌های داخلی الهام گرفته است . در هم تنیدگی و با  نادیده انگاشتن گرانش، پله ها اشاره ای قوی به la muralla rosa  در اسپانیا  دارد. که توسط معمار ریکاردو بوفل  طراحی شده است.

راهروی پله‌های رنگارنگ بازی مرکب، شباهت به نقاشی مشهور “حرکت دائم” یا “مثلث پونزو” اثر موریس اشر دارد. نقاشی اشر که دنیای منفرد در عین حال متصل به هم انسان‌ها را به نمایش میگذارد. الهام خوبی برای راه پله‌ی سریال بازی مرکب بوده است. پلکانی که تک تک بازیکنان سریال-بازی-مرکب باید از آن عبور کنند تا به بازی مرگ و زندگی برسند. شبیه به هزار توی عجیبی است که امکان گم شدن در آن بالا است. بازیکنان برای دیدن دوباره‌ی این راهرو باید بر سر زندگی خود معامله کنند بدون آن که به فکر یکدیگر باشند.

سالن اصلی تجمل بازیکنان که با ۴۵۶ بازیکن پر شده، دارای ۴۵۶ تخت چند طبقه است. که دیوار‌ها را پوشانده  با حذف شدن تدریجی بازیکنان، این تخت‌ها کمتر و کمتر میشوند و به مرور اشکالی روی دیوار آشکار می‌شوند. که گویای پیام‌های مهمی هستند. این خوابگاه، یا مکانی که شرکت‌کنندگان سریال-بازی-مرکب در آن می‌خوابند، شبیه یک آمفی‌تئاتر مرتفع است. که از تخت‌هایی طبقاتی ساخته شده است.برخی حتی تا ۷ سطح دارندکه هدف این نوع طراحی نشان دادن انسان ها به شکل یک کالا با کانسپت اشیایی که در قفسه های انبار انباشته شده اند طراحی شده است.

در مورد طراحی، مدیر هنری سریال بازی مرکب اشاره کرده که از آنجایی که جامعه مدرن در رقابت دائمی برای بالا رفتن از نردبان ترقی است، ما به این فکر کردیم که آن را در طراحی پلکانی تخت ها نشان دهیم.

نگاه سورئال در ، خانه های سفالی با شیروانی مانند نقاشی های کودکانه در حیاط برای بازی چراغ سبزچراغ قرمز دیده می شود. همچنین در بازی اول استفاده از عروسک رباتیک غول پیکر مجهز به دوربین چشمی اسکنر نظارت در زندان ها را تداعی می کند. ، و مقیاس بزرگ و ترسناک آن باعث می شود شرکت کنندگان حتی  از اندازه واقعی حقیرتر به نظر برسند. و تاثیرات احساسی حاصل از انچه توسط بینندگان دیده می شود را افزایش دهد. جالب است بدانید که این عروسک غول پیکر واقعی است.  و حالا در موزه‌ای در شهرستان جینچئون نگهداری می‌شود.


برای چالش بعدی  بازیکنان خود را در زمین بازی می‌بینند که در آن سرسره‌ها، تاب‌ها ی کودکانه بزرگ هستند. که ایده طراحی این فضا به کودکی افراد برمیگردد.  زمین بازی و وسایلی مثل تاپ و سرسره، بازیکنان را به کودکی خود میبرد. و آن‌ها را دعوت به یکی از بازی‌های شیرین کودکی میکند. با این تفاوت که ترس، جایگزین لذت‌های کودکانه‌ی آن‌ها شده و صدای شلیک گلوله جای صدای خنده را گرفته است.

مدیر هنری سریال گفته: “وقتی ما جوان بودیم ، زمین بازی بسیار بزرگ به نظر می رسید. .” بنابراین ما یک زمین بازی غول پیکر برای بزرگسالان ساختیم  تا با مقیاس انسانی یک بازی کودکانه برای بزرگسالان همخوانی داشته باشد.

یکی دیگر از ارجاعات به معماری معاصر را می توان در سالن انتظار مشاهده کرد. جایی که یک فضای سفید و روشن ، طرح های زاها حدید یا سانتیاگو کالاتراوا را به یاد می آورد. مدیر هنری چای کیونگ سان توضیح داد که این طراحی در تلاش برای ایجاد نوعی احساس نگران کننده به وجود آمده که از یک اتاق سفید احساس می شود. ، بدون اینکه بازیکنان  بدانند در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. ما می خواستیم یک فضای ناشناخته ایجاد کنیم.

در سرتاسر سریال، از معماری به عنوان ابزاری برای افزایش تنش، شادی و احساسات استفاده می‌شود. و یک عنصر بصری و فضایی عالی به داستان سرایی می‌افزاید.  بازی مرکب از آن دسته آثار پیچیده با داستان پر پیچ و خم است. که در پس بسیاری از المان‌های آن پیام مهمی نهفته و ما را به بررسی خود پیام دعوت می‌کند.

منبع: designboom-.archdaily