پروژه روستای ابیانه

در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز از استان اصفهان در دامنه کوه کرکس روستایی بس کهن و دیدنی واقع است به نام ابیانه. روستای ابیانه را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمره استثنایی ‏ترین روستاهای ایران به شمار آورد. شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی روستای ابیانه، آن را در شمار نمونه‏ های کم نظیرو از اماکن دیدنی اصفهان و از دیدنی‏های ایران درآورده است.

ابیانه نقطه ‏ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است. در دوره صفویه هنگامی که شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می‏رفتند بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می‏دادند در ابیانه اقامت کنند.شمار خانه ‏های روستای ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۱ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده. این خانه‏ ها تماما بر روی دامنه ای در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی که پشت بام مسطح خانه‏ های پایین دست، حیاط خانه‏ های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی‏سازد. در نتیجه، روستای ابیانه در وهله اول روستایی چند طبقه به نظر می‏آید که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می‏ توان مشاهده کرد.

همانند بودن خانه ها در شکل مربع همسانی پنجره های مشبک ، بهره گیری از فرم هندسی مکعب و ترکیب حجمها در ساختار کلی ابیانه نقشی انکار ناپذیر است. این هنر وامدار عرق ریزان روح و جسم معمارانی است که بی نام و نشان موقعیت جغرافیایی و روح زیبا پسند ایرانی را به خوبی درک کرده اند.

الهی تو بگشای از من دری            که منت نمی خواهم از دیگری

دری که خالق جبار بر تو بگشاید     کس دیگر نتواند که بر تو بندد باز